احتیاط

خطر بی حرمتی به آیات قرآن

و لا یغتب بعضکم بعضا ً ایحب احدکم ان یاکل لحم اخیه میتا فکر هتموه

و هیچ یک از شما غیبت دیگری را نکند.

آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟!
به یقین همه شما از این امر کراهت دارید

سوره حجرات آیه 12

ای بابا ...

اینقدر این آیه را دیدم، حفظ شدم.

بله می دونم، غیبت کردن مثل خوردن همونی که گفتی می مونه. ولی ما که اهل غیبت نیستیم! اهل قزوینیم! ...

آخه بابا من که غیبت نمی کنم. اگر بخواید جلوی خودش هم میگم! بعد هم، اصلا ً این حرفها که غیبت نیست! صحبت است!
شما می گید غیبت است؟ باشه قبول ... ولی انصافا ً راست نگفتم؟ راسته دیگه! حرف راست رو هم باید زد.

حالا اگر فلانی مثلا ً دماغش کج است، اگر ما چیزی نگیم صاف می شه؟!
اصلا ً تو این دوره و زمونه مگر میشه غیبت نکرد؟!
اگه می بینی انسانهایی مثل علامه طباطبایی از مواظبت بر غیبت به جایی رسیده بودند که وقتی وارد اتاقی می شدند می فهمیدند که قبل از آن، آنجا غیبت شده یا نه بخاطر این بوده که اونها تو عوالم دیگه ای زندگی می کردند! و اِلا مگه میشه که اگه جایی غیبتی شد، به توصیه ایشان دیگه اونجا درس نخونیم و یا عبادت نکنیم؟ اگه اینطور با باشه که در مسجد هم دیگه نمیشه عبادت کرد! همین دیروز در مسجد فلانی را دیدم ... لا اله الله! بعد اونوقت شما میگید غیبت نکن.

بابا اگر بخواهیم مثل میرزا جواد آقای ملکی تبریزی باشیم که بخاطر غیبت کردن یه بابایی پشت سر یکی دیگه که تازه ایشان هم آن بنده خدا را نمی شناخته، 40 روز گریه کرد و ضجه زد، که حسابمان پس معرکه است و از امروز باید تا 40 سال بدهی های قبلی مان را صاف کنیم!