اول، هرچند دیر شده، ولی اربعین حسینی رو خدمت شما شما عزیزان تسلیت میگم
دوم! روز سرفرازی ملت، روز 22 بهمن رو بهتون تبریک میگم که واقعا روزی به یاد موندنی برای خود من به شخصه هست، روزی که سرآغازی شد تا ما آدما خودمو بهتر بشناسیم، روزی که به گفته ی مقام عظمای ولایت حضرت آیت الله خامنه ای باعث شد که به واقع درک کنیم که می توانیم خیلی کارهایی که برای ما جزء مسائل نشدنی به حساب میومد رو انجام بدیم و به اونها برسیم و تجلی گاه شعار « ما می توانیم» باشیم، البته این جمله از حالت شعار خارج شده و به نظر من عملی شده.
درسته که ما هنوز در بسیاری از مسائل ضعف داریم، اما اگر هر روزه به این بپردازیم که چه ها نداریم، نتیجه ای جزء یاس و ناامیدی برای ما به دنبال نخواهد داشت، به نظر خودم ما داشته هایی داریم که خیلی ها آرزوی رسیدن داشتن اونهارو دارند، شاید بگید که بابا بسته! چه قدر حرفهای شعارگونه! چه قدر ندیدن! اما به نظرم واقعیت تمام  چیزی نیست که ما میبینیم.
بعضی ها، از مشکلات اقتصادی که در سطح جامعه وجود داره صحبت می کنند و از این زندگی که دارند ناراضی هستند، اما شده با خودمون به سرمایه های زندگیمون درست نگاه کنیم، شده هر روزه خدا از این و از این ناله نکنیم، شده خودمون رو یه روزی بدون چشم تصور کنیم، شده یه روزی انگشت شصتمون رو نداشته فرض کنیم، اون وقت ببینید میتونید دکمه ی لباستون رو ببندید!
درسته مشکلات اقتصادی وجود داره، درسته فقر و فساد و فحشا وجود داره، درسته جوونها بیکارند، درسته رانت اقتصادی و پولشویی بیداد میکنه، اما خودمون باعث این کار شدیم.
چند روز پیش تو یه تاکسی نشسته بودم، راننده تاکسی از دست یه اداره که بهش مراجعه کرده بود ناله می کرد، میگفت کی می خوان این اداره ها درست بشن؟؟؟؟ چرا کار آدم رو راه نمیندازن؟؟؟! بعدش گفت آدم بایستی عاشق خدا باشه و کارشو درست انجام بده، اما؟! وقتی که خواست کرایه ی من رو حساب کنه، 50 تومن بیشتر از مبلغ مصوب گرفت! 50 تومن تو امروزه روز میشه گفت هیچی نیست! ولی یه نفر داد می زنه که چرا بقیه درست کار نمی کنند، ولی اگه یه نگاه کوچولو به خودش بندازه میبینه که خودشم کارش درست انجام نمیده، حالا چون عجله داشتم بهش چیزی نگفتم، اما بعدش با خودم فکر کردم دانشجویی همچو خودم، درس رو درست و حسابی نمی خونه، مگه وظیفه من، الان درس خوندن و کسب علم نیست، مگه ما انسانها در هر برهه ای از زمان زندگیمون وظایفی برای خودمون قائل نیستیم، پس چرا اول کار خودمون رو درست نمی کنیم، چرا همش تو لاک اینیم که چرا فلانی اینظوری کرد و چرا اینجوری شد؟ چرا خودمون به نتایج تصمیمات اشتباهی که میگیریم فکر نمی کنیم؟ چرا کم کاری های خودمون مهم نیست ولی کم کاری بقیه برا خودمون بزرگ میاد؟ محض رضای خدا یه کم به خودمون بیایم.
سوم، پیشاپیش سالروز وفات پیامبر گرامی اسلام، حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم و نوه مظلو ایشون اما حسن مجتبی علیه السلام رو خدمت تمام مسلمانان جهان تسلیت میگم.